Bwamanda. ter plaatse rust. Stilstand.

01-12-07
Bwamanda. Ter plaatse rust. Stilstand.

Met Albert hadden we ondertussen een opperbeste band. Goedlachs. Een loods om U tegen te zeggen. De vertrekhal van de lokale vluchten, mensen wat een hectische heksenketel! Politieagenten sleurden om de haverklap mensen terug naar buiten. Eén jongeman, gehuld in een blauw pak met het logo van onze maatschappij (Hewa Bora Airways) werd ongeveer de kleren van het lijf gerukt.
Albert bedachten we voor zijn goede diensten met een briefje van 10 USD.
In een vol vliegtuig naar Gemena vertrokken, weer met vertraging, via Mbandaka.
Drie dingen hebben Rik (schoonbroer) en ik gemeen:
Officiële voornaam Hendrik
Verjaardag 0107.
Allebei in Coquilhat geboren: ik in de –straat, hij in –stad. Nu Mbandaka.

In Gemena werden we onmiddellijk naar het Centre CDI-Bwamanda van Gemena gebracht, de bagage zou wel volgen. Na wat lekker niksen en Primus drinken in de schaduw van een papayaboom kregen we rijst met kip en sombe (=pundu=gestampte maniokbladeren) èn een lekkere riviervis.
Dan en route pour Bwamanda. Je gelooft je ogen niet. In ‘68-‘71 in Butembo (Kivu) de huisjes gezien van de lokale bevolking, in 83 idem in Dungu (Province Oriëntale). Welnu, anno 2007 is er geen sikkepit, niks, nada, geen ietsepietsie veranderd. De tijd heeft hier 100 jaar stilgestaan. Taferelen met kindjes in meer scheur dan kleed. Palaberende mannen in de schaduw van een payote, of wat er van overblijft. Vrouwen en meisjes stampen maniok.
Terplaatse. Er rijd een auto voorbij. Iets van een verre toekomst. Mondélé! Mondélé!

En die cyclus, Kim, ik zal je meer vertellen.
In ‘48 is Bea geboren, op een boogscheut van hier: nog geen 100 km. Ga dat maar eens na op de schaal van een Congokaart.
12 jaar later “vlucht” de familie VK, terug naar het moederland.
+/- 12 jaar later, in ‘71 bezoeken Bea en ik Toon en Ciele in Butembo, en trekken we samen naar de omgeving van Mombasa voor heerlijk snorkelplezier.
12 jaar nadien, in ‘83, bezoekt de voltallige familie VDB-VK de nog niet voltallige familie Nietvelt-VK, in Dungu.
En 24 jaar later (2 x 12) is het hier en nu.
Brieuc: kan dit toeval zijn?

We logeren hier in het gastenhuis van CDI-Bwamanda, beheerd door zuster Greta.
Wat kregen we om te smullen: ja hoor, rijst met kip en sombe.

Nu ga ik proberen me wat te verfrissen.
Proberen. Want er is geen elektriciteit en dus ook geen water.
En dan wat proberen te slapen.
Proberen. Onder de moustiquaire, in het Lingala is dat “mosikitéle”.
Plakkerig laken en pyama.
Zoemende muggen, klaar met hun malariavergif.
Ik heb toch malarone genomen, nénéné.
Tsjirpende krekels. Kwakende brulkikkers.
Gekraai van hanen die hun wekker verkeerd hebben gezet.
Verder is het buiten aartsdonker en bangelijk stil.
Geen auto, geen burengerucht. Geen trein, geen vliegtuig.
Stil. Ter plaatse rust. Stilstand.

Maar niet getreurd. Morgen, zondag, om 10 uur, dagen mijn cursisten al op, voor kennismaking en installatie van de computers. Maandag vliegen we er echt in.