De wereld is klein

04-12-07
De wereld is klein.

Had de wekker gezet om 06:30, maar was al op om 05:30. Er was al elektriciteit dus wou ik vóór het ontbijt even naar het “centrum”, d.i. het CDI-Centrum, waar de satelliet ervoor zorgt dat het netwerk in verbinding staat met de wereld, en waar ik kan afdrukken. Toen zag ik dat de koffie net was gezet. Dan maar eerst een eenzaam ontbijt.
Het bericht “Lessen ingewijd” gepost, met nog wat fotokes. De Word-cursus verder afgedrukt tot en met “Création d’une lettrine” (Drop Cap). Morgen moeten ze eens bewijzen dat ze het allemaal onder de knie hebben. L’exercice fait le maître.
Er is een synergie an het groeien tussen Jans en mijn werkzaamheden. Eén van de volgende dagen zullen mijn leerlingen als oefening een “formulaire” maken dat ze in het lab nodig hebben. Titel: SPERMIOGRAMME. Het gaat, in het kader van vruchtbaarheidsonderzoek, over de evaluatie van een staal sperma. Hoeveel normale immobiele spermacellen, hoeveel abnormale met teratogene of dubbele kop, hoeveel abnormale staarten, hoeveel daarvan hebben een dubbele staart enzovoort.
Vandaag weer iets vermeldenswaardigs wat het eten betreft: de ”groenten” bij het stoofvlees: Papaya, lichtjes gestoofd en gezouten. Lekker jo! En het dessert: gebakken ananas in kandijsuiker. Moeten we thuis eens proberen. Ik zou daar dan nog een snuifje kaneel bijdoen en misschien een scheutje Cointreau.
Vanavond had Vera – die woont hier ook, heeft al 35 jaar Congo-ervaring, is nu bijna 4 keer oma, werkt voor de farmacie i.v.m. Aidsremmers – in het centruim een e-mail antwoord van haar zoon gekregen: die zat in Keerbergen in mijn ICT- èn scheikundelessen: Peter Van Eeno.
De wereld is klein. Toen we samen terugkeerden naar huis begon ze wat door te slaan. Er was al dat verhaal van die graven in de tuin van chauffeur Jérôme, nu kwam er onderweg het bloedstollen gekrijs van een varken bij, en toen we een plas passeerden: “Dadelijk komt daar een hand uit!” Als toemaatje vertelde ik haar van mijn ontmoeting, gisteravond laat, aan mijn kamerdeur, met een schorpioen. Omnog van de overal steeds weer opduikende kakkerlakken te zwijgen. Als dat mens vannacht geen nachtmerrie heeft zal ze dat nooit meer meemaken.
Allez slaapwel.
Nog even zeggen dat de sterrenhemel weer adembenemend is, de brulkikkers zwijgen, de krekels ook, en dat ik hier alweer zit te zweten om 22:45, ondanks de frisse bui vanmiddag, die me toeliet een stevige natuurlijke douche te nemen, spijts de afwezigheid van elektriciteit en dus water.
Tot de volgende!