Goma - Butembo, 35 minuten.
Door: Hein
Blijf op de hoogte en volg Hein
19 Juni 2016 | Congo, Democratische Republiek v, Butembo
Butembo, 19-06-2016, 13h21
Om zes uur rijden we naar het vliegveld. In de straten van Goma krioelt het van sporters, jong en oud. Joggers, skaters, fietsers, voetballers, boksers, noem maar op, maken er met hun felgekleurde outfit een zondags feest van. Het geeft een goed gevoel. Een teken van dynamisme, van gedrevenheid, van daadkracht. De wil om er iets van te maken.
De Congolezen hebben iets in hun mars. Het is intrinsiek het rijkste land van Afrika. De vier troeven waarover ze beschikken: bodemrijkdommen, landbouwareaal, toeristisch potentieel en human resources, wachten enkel nog op verantwoordelijke politici die dit alles moeten kanaliseren in het voordeel van de Congolese en bij uitbreiding Afrikaanse bevolking...
De inscheepprocedure verloopt traag maar probleemloos. Enkel een mevrouw van de gezondheidsinspectie hengelt naar wat geld. Mijn geel boekje bevat alle vereiste vaccinatiebewijzen, maar ze probeert. "Monsieur, ils vous manquent des 'stamps': vous n'êtes pas en sécurité, je ne vais pas vous faire des piqures, mais il vous faut quelques 'stamps', et ça coûte de l'argent!". Ik werp op dat de bacteriën of virussen zich niet veel zullen aantrekken van die 'stamps'. Ze dringt aan. Ik zeg dat ik niet akkoord ben. "C'est votre risque", en ze geeft het op.
Even ongerustheid als blijkt dat mijn koffer van 14 kg niet aan boord is van het tweemotorig vliegtuig, 16 passagiers. Er is nog zo'n vliegtuigje vertrokken naar Butembo, en ik zal mijn bagage daar wel terugvinden, klinkt het. Gezellige vlucht van 35 minuten, met een open cockpit en twee vriendelijke piloten die ons wat uitleg geven wanneer we langs de volkanen Nyiragongo en Nyamulagira vliegen.
Monsieur l'Abbé Jean-Marie, directeur van Itav, is trouw op post op het vliegveld. De immigratiecontrole is gezellig en vlot. We rijden langs de hoofdweg die Butembo van Zuid naar Noord doorkruist. Jean-Marie is verwonderd dat ik hier en daar een paar 'points de repères' herken, o. de markt en de kathedraal. Het weerzien van de 'Etssav' geeft kriebels in de buik: leraarskamer, scheikundelokaal.
J.M. brengt me naar zijn huis, op 400 m van de school. Naast de 'préfet des études' wonen er nog een leraar en twee studenten. Alles ademt Katholieke Kerk. De kruisbeelden, de afbeeldingen van Christus en de Heilige Maagd, de obligate gebeden vOOr en nA het eten, de gebedenboeken... Ik neem het er allemaal wàt graag bij.
Mijn kamer is ruim, annex privé toilet en douche, goede internetverbinding met mijn modem op de 'réseau' van Tigo (Orange).
Heb al gepolst of er ergens een fiets rondslingert die mijn mobiliteit zou ten goede kunnen komen. Vanmorgen ook wat bijgeslapen. Straks neem ik contact met Ivan Godfroid, die ik al een paar keer ontmoette in Brussel, en die hier al lang woont. Nu misschien tijd voor een eerste verkennende wandeling.
Tot spoedig.
Om zes uur rijden we naar het vliegveld. In de straten van Goma krioelt het van sporters, jong en oud. Joggers, skaters, fietsers, voetballers, boksers, noem maar op, maken er met hun felgekleurde outfit een zondags feest van. Het geeft een goed gevoel. Een teken van dynamisme, van gedrevenheid, van daadkracht. De wil om er iets van te maken.
De Congolezen hebben iets in hun mars. Het is intrinsiek het rijkste land van Afrika. De vier troeven waarover ze beschikken: bodemrijkdommen, landbouwareaal, toeristisch potentieel en human resources, wachten enkel nog op verantwoordelijke politici die dit alles moeten kanaliseren in het voordeel van de Congolese en bij uitbreiding Afrikaanse bevolking...
De inscheepprocedure verloopt traag maar probleemloos. Enkel een mevrouw van de gezondheidsinspectie hengelt naar wat geld. Mijn geel boekje bevat alle vereiste vaccinatiebewijzen, maar ze probeert. "Monsieur, ils vous manquent des 'stamps': vous n'êtes pas en sécurité, je ne vais pas vous faire des piqures, mais il vous faut quelques 'stamps', et ça coûte de l'argent!". Ik werp op dat de bacteriën of virussen zich niet veel zullen aantrekken van die 'stamps'. Ze dringt aan. Ik zeg dat ik niet akkoord ben. "C'est votre risque", en ze geeft het op.
Even ongerustheid als blijkt dat mijn koffer van 14 kg niet aan boord is van het tweemotorig vliegtuig, 16 passagiers. Er is nog zo'n vliegtuigje vertrokken naar Butembo, en ik zal mijn bagage daar wel terugvinden, klinkt het. Gezellige vlucht van 35 minuten, met een open cockpit en twee vriendelijke piloten die ons wat uitleg geven wanneer we langs de volkanen Nyiragongo en Nyamulagira vliegen.
Monsieur l'Abbé Jean-Marie, directeur van Itav, is trouw op post op het vliegveld. De immigratiecontrole is gezellig en vlot. We rijden langs de hoofdweg die Butembo van Zuid naar Noord doorkruist. Jean-Marie is verwonderd dat ik hier en daar een paar 'points de repères' herken, o. de markt en de kathedraal. Het weerzien van de 'Etssav' geeft kriebels in de buik: leraarskamer, scheikundelokaal.
J.M. brengt me naar zijn huis, op 400 m van de school. Naast de 'préfet des études' wonen er nog een leraar en twee studenten. Alles ademt Katholieke Kerk. De kruisbeelden, de afbeeldingen van Christus en de Heilige Maagd, de obligate gebeden vOOr en nA het eten, de gebedenboeken... Ik neem het er allemaal wàt graag bij.
Mijn kamer is ruim, annex privé toilet en douche, goede internetverbinding met mijn modem op de 'réseau' van Tigo (Orange).
Heb al gepolst of er ergens een fiets rondslingert die mijn mobiliteit zou ten goede kunnen komen. Vanmorgen ook wat bijgeslapen. Straks neem ik contact met Ivan Godfroid, die ik al een paar keer ontmoette in Brussel, en die hier al lang woont. Nu misschien tijd voor een eerste verkennende wandeling.
Tot spoedig.
-
19 Juni 2016 - 16:46
Sabine Van Alphen:
Leuk, gezellig verslag , Hein! Je koffer heb je dus blijkbaar terug gevonden. Ik zou die 35 minuten vlucht in de piepzak gezeten hebben. Gelukkig heb jij van de vlucht genoten. De directie van de school wordt dus kennelijk goed behandeld en met een mooi huis
verwend. Geniet ervan. ik hoop dat jij een fiets zult vinden: ik weet hoe jullie, plattelanders daarmee veel mobieler bent.
Is het daar niet al te heet, dat al die mensen "sporten"?
Hier in Zwitserland staat alles onder water en de koeien vinden geen gras meer om te grasen. Het wordt een ecologiese en economiese katastrofe.
Nog heel veel plezier, en weer je tegen de uitmunters van aller aart.
Tot schrijfs, liefs, Sabine -
19 Juni 2016 - 18:14
Pol AMEYE:
Hein
Intrigerend verslag. Ik herken er veel in. Maar voor mij is het nog 7 maanden aftellen eer ik terug naar mijn geliefde Jambiani in Zanzibar kan. We blijven je volgen. Succes! Pol -
19 Juni 2016 - 19:17
Vic:
Alles wat je beschrijft is inderdaad zeer herkenbaar. Ik kan goed je weg volgen tot aan ITAV, waarschijnlijk is de dubbele oprijlaan naast de kathedraal er nog steeds. Het staat me nog allemaal helder voorde geest. Net gisteren … -
20 Juni 2016 - 11:40
Leen Vandamme:
Dag Hein, Een jaar nu al geleden onze laatste ontmoetingen in De Wingerd.
Ik lees met plezier en wat heimwee uw verslagjes, hoe lang blijf je nog weg?
Samen babbelen ligt mij toch wel beter. Geniet van alle Afrikaanse plezieren en dans een beetje in mijn plaats. Kus Leen -
20 Juni 2016 - 11:57
Hein Van Den Brempt:
Hoi Leen! Ben weg tot 12 juli. Daarna moeten we snel eens bijbabbelen! X Hein -
08 Februari 2017 - 11:06
Lemmens Francois:
Beste Hein,
Ik heb je verslag met veel interesse gelezen en vermoed, maar ik kan verkeerd zijn, dat wij nog samen hebben lesgegeven daar in de ETSAV (1970-1972)met Père Divoy als directeur, tenminste tijdens het eerste jaar, en Vic, Jacques, Tony etc als collega's.Dat was voor mij het startpunt van mijn loopbaan in Afrika(Marokko en Rwanda) en Italie(Rome)tot aan mijn pensioen in 2008....Tijdens mijn verblijf in Kigali heb ik een keer getracht met mijn wagen van Goma tot in Butembo te geraken maar we moesten rechtsomkeer maken boven ter hoogte van de Kabashen wegens de staat der pisten verderop... Vanuit Rome heb ik dan verschillende ontwikkelingsprojecten opgestart na de genocide in Rwanda om zowel de Rwandezen in Rwanda als de Rwandese vluchtelingen in Tanzania en in de Kivu te helpen na al die catastrofen.Een van die projecten is dan ,op mijn voorstel, uitgebreid tot in Beni en Butembo om via les associations de mamans ook in Congo de lokale bevolking te helpen.Het was in die context dat ik ergens rond de periode 1999-2000 nog een keer langs Beni en Butembo (ITAV)ben gepasseerd om in Bunyuka leden van die associations te ontmoeten.... een uiterst emotionele ervaring!!!!
Vele groeten en hopelijk heb ik het juist voor na al die jaren.......
LEMMENS François-Frans
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
