Chimanuka & Co

Guest-House Lwiro, 15-05-2016, 07h00

Désiré is goed op tijd om me op te halen in het Guest-House. Zijn zoon Sébastien is er bij. Hij zal me vergezellen naar de gorilla's. Désiré had dat al meerdere keren gedaan. We maken een omweg via Miti, de rechtstreekse weg van Kavumu naar Chivanga is in te slechte staat.
De ingang van dit gedeelte van het Parc National Kahuzi-Biega is een mooi verzorgd complex van gebouwen en sierlijk aangelegde tuinen, dat de dieper liggende vallei overschouwt. Adrien De Schryver heeft er zijn praalgraf. De man (°Brugge 1939 +Bukavu 1989) was medeoprichter van het Park. Lambert is de verantwoordelijke. Had hem gisteren gebeld ter bevestiging van ons bezoek. Zijn briefing is zeer leerrijk. De Gorilla beringei gaueri of Oostelijke laaglandgorilla is een ondersoort, niet te verwarren met zijn bergbroers Gorilla berengei berengei in Virunga (R.D. Congo en Rwanda). Onze gorilla komt alleen voor in Kahuzi-Biega en omgeving, en is dus naast de Okapi en de Bonobo het derde belangrijke zoogdier dat enkel gedijdt in R.D. Congo. Twee gorillafamilies zijn hier vertrouwd gemaakt aan bezoek van Homo sapiens sapiens. Wij zullen de familie van Chimanuka aandoen, de 33-jarige mannelijke chef. Zijn groep bestaat uit 21 gorilla's: zijn vier vrouwen, vier zonen een een hele reeks kleinkinderen. Er hangt een familiefoto aan de wand. Lambert kent ze allemaal bij naam. Hij herkent hen aan het gedeelte tussen neusgaten en ogen, waar de talrijke rimpels dienst doen als "fingerprint".
Om 12h12 vertrekken we met de jeep van The Dian Fossey Gorilla Fund International, gevestigd in Rwanda. Onderweg lijkt het erop dat het Gorillas in the Mist zullen zijn. We voelen ons een beetje figurant in die prachtige film met Sigorney Weaver in de rol van Dian Fossey.
Vanaf het begin van de piste zullen we naar schatting een uur moeten stappen om Chimanuka & Co te bereiken. Gewapend met geweer èn machete baant onze gids zich een weg door de dichte begroeiing die de piste dreigt te overwoekeren. Na zo'n drie kwartier komen we verse gorilla-uitwepselen tegen. Ze zijn niet ver meer. Soms moeten we op handen en knieën onder de takkken kruipen, daarbij oplettend om niet in de gorillakaka terecht te komen. Af en toe horen we hun geroffel op de borst. Daar is de eerste! Eén van de zonen van Chimanuka zit zich nabij een riviertje rustig te krabben. Hij zet zich in beweging, en we volgen. Hij steekt het riviertje over. Oeps. Zijn ze nu niet meer bereikbaar? probleemloos kunnen we langs een paar takken oversteken. Ze "foerageren" in een moeras, met een soort riet, waarvan ze het onderste gedeelte wel lekker vinden. Daar zit onze "big boss"! Onverstoorbaar rukt hij steeds opnieuw rietstengels uit het moeras en knabbelt eraan. Zijn machtige rug is getooid met de beroemde zilvergrijze tekening. Ik dacht dat de "Zilverrug" een gorillasoort was. Het is gewoon de gedaanteverwisseling die elk gorillamannetje overkomt wanneer hij de volwassen leeftijd bereikt. Om ons een goed zicht te bezorgen kapt een gids het riet weg tot dicht bij Chimanuka. We fotograferen er listig op los.
Verderop ontmoeten we een aantal kleinkinderen, en nog een zoon. Het is wonderbaarlijk hoe dicht deze dieren ons laten naderen. Ze kijken amper op naar deze andere grote apen. Alvorens de terugweg aan te vatten gaan we nog even gedag zeggen aan de chef.
We kunnen tot zeer dichtbij naderen terwijl hij zijn maaltijd verderzet. Drie meter schat ik. Hij staat op en komt achterwaarts dichterbij. Nu moeten we een beetje terugdeinzen. Ik stel het fototoelstel in op "Sport Modus", wat me toelaat zeer snel fotoreeksen te maken als ik de knop ingedrukt houd. Daar zullen hopelijk wel een paar geslaagde foto's bij zitten?