Goma, 11/02/2016 21:06

Nu zit ik hier weer als volleerde colon in de Centre d'Accueil Caritas, aan het Kivu meer. Te chillen. Dat mag wel, na de uitputtende rit(!), dus geen boot, van Bukavu naar Goma. Er is een staking gaande van de grote boten, bijgevolg zijn de kleine "Canos rapides" overbevraagd. Eerste kans was morgen vrijdag 14h, geen optie voor mij. Dus zo'n sardienendoos in, deze mzungu had zich wel verzekerd, dubbel tarief, van de twee plaatsen naast de chauffeur, terwijl de Kongomani achteraan, opgetast tot en met, zich lieten gelden met hun onbedaarlijke palabers en lachsalvo's. Het woord mzungu was niet uit de lucht. De weg was onnoemelijk slecht, één keer echt wel goed "embourbé"!. Iedereen uitstappen, en met de nodige 'sukuma' kon de chauffeur zich loswrikken. Het stukje (zo'n 40 km) van Sake naar Goma kon tellen.
Mijn vorige passage hier, zo'n slordige 47 jaar geleden, dat was andere koek: een onberispelijk asfaltlint trok toen een rechte lijn te midden van een maanlandschap van zwarte lavavelden. Nu zijn die beide dingen zo goed als verdwenen. Van het asfalt blijft hier en daar een strook over van enkele honderden meter. De rest is stukgereden en weggespoeld tot een verkruimelde zwarte massa putten en poelen. De lavavelden zijn vooral groen geworden, en dikwijls verrijzen huizen, soms dorpen zowaar, uit het lava-as.
De kronkelende wegen langs het Kivu-meer boden, naast het zicht op putten en modder, ook een bijzonder paradijselijke aanblik. Bergen en dalen volgden elkaar op, hellingen bezaaid met dorpen, steile haarspeldmeanders, het Kivumeer meestal aan de rechterkant, dikwijls ook links, om het Noorden bij te verliezen! Smeuïge landschapsromantiek naast nagelbijterij van 'oeps, nu zitten we écht wel helemààl hopeloos in de gracht!'
Bij aankomst in Goma kreeg ik supersnel een taxi-moto te pakken, die me voor drie dollar met hebben en houwen hier naar toe bracht: achter de chauffeur - met op zijn buik mijn kleine rugzak - de mzungu, mèt helm, en grote rugzak, tussen ons beiden, op mijn knieën, mijn groot reiskoffer. Ik hield ook nog een grote stok vast, die ik morgen nodig heb. Als een witte ridder, tussen het stoffig gedruis en de donkere menigte op weg naar het strijdtoneel. Het decor dààrvan, da's voor een volgende keer.