GOLDEN

Lwiro, 28/01/2016 18:27

Mijnheer Obula, secretaris administratie van CRSN kweekt jonge fruitbomen en sierplanten op een groot stuk land nabij zijn huis, vlakbij de majestueuze ingang van het CRSN. Golden is één van de soorten die hier goed gedijen.Twintig jaar geleden woonde Oliveira Freixa er, een Braziliaanse die ik via Facebook op het lijf botste. Ze was extreem blij toen ik haar een reeks foto's bezorgde van de plek waar ze twee jaar had gewoond. Droomt er van ooit eens terug te komen. 'It seems somewhat impaired, but the green around is the same', was haar reactie.
Obula nam me vanmorgen mee naar het zwembad van het CRSN, iets verderop, nabij het grote Guest House I.
We nemen de tijdmachine, 60 jaar terug, net nog niet the Golden sixties. Blanke kindjes joelen in het kinderzwembad. Blanke mama's en blanke papa's trekken baantjes in de supergrote en zeer diepe volwassen versie. Af en toe een salto van de springplank. Ze nuttigen een Whiskey, die hen vanop de kant wordt aangereik door zwarte boys. Het onderhoud van het zwembad, de aanvoer van de brandstof voor de pomp, alles in handen van zwarte arbeiders. Het thermale water uit een nabijgelegen bron staat garant voor het zuivere, lauwwarme water. Dat hoort zo. De blanke koloniale gemeenschap heeft toch recht op verpozing na arbeid, die toch ingezet wordt ten voordele van het Westerse Christelijke Beschavingswerk? Van de zwarten mag toch die kleine tegenprestatie verwacht worden?
Guest House II is een parel van koloniale pracht en praal. Sjiek gewoon. De kamers boven zijn aan modernisering toe. Eén gemeenschappelijke badkamer voor vier kamers, is de standaard niet meer. Op de gang is zondag een plafond een eind naar beneden gezakt t.g.v. een aardbevingkje. Maar het salon, de eetkamer, de receptie, alles in zo'n perfecte uitvoering van donker massief tropisch hardhout, stoelen met koperen spijkers die de lederen bekleding vasthouden, je raakt er niet op uitgekeken...